Patrycja Orzechowska

Praca ta została stworzona w ramach rezydencji w Muzeum Żydów Polskich POLIN. Biorąc na warsztat przedmioty zgromadzone w muzealnej kolekcji darów artystka śledzi trudną polsko-żydowską historię w nich zmaterializowaną. Jej praca jest nie tylko szczególnym wglądem w wielopokoleniowe historie ukryte w tych przedmiotach, ale także niepozbawiona potencjału krytycznego analiza pamięci społecznej. W swojej pracy zadaje pytanie o jego znaczenie i role dla współczesnego widza. Każdy ślad obecności jest tu tak samo ważny. Każdy obiekt miał swojego właściciela, był świadkiem życia — żelazko z duszą, krawat, haftowany obrus, „lalka Cyganka”, sygnet więźnia z obozu śmierci czy kafle ceramiczne z synagogi praskiej. Artystka przyglądając się tym przedmiotom na nowo naświetla część z nich bezpośrednio na materiale światłoczułym. Odnosi się tym samym do pierwszych skojarzeń związanych z odkryciem fotografii analogowej i nastrojów towarzyszących wynalezieniu tego medium – do widmowości samego procesu fotografii. Obcując z obiektami — za pomocą fotografii — wywołuje ich historie. Staje się niejako medium, pośrednikiem między przeszłością a teraźniejszością. Ostatnim etapem pracy jest wydana książka artystyczna z fotogramami obiektów oraz tekstami Tomasza Szerszenia i Andrzeja Marca¹.