Patrycja Orzechowska

Fascynacja materialnością, kolekcjonowanie, drugie (u)życie rzeczy oraz przedmiot jako artefakt to główne zagadnienia, które krążą wokół wystawy Życie po życiu. Kto zmienia postać rzeczy?. Jako kolekcjonerka rzeczy marnych, o wątpliwej urodzie i przydatności, otoczona wciąż powiększającym się zbiorem 'śmieci’ postrzegam siebie jako osobę uzależnioną od przedmiotów. Moja długoletnia fascynacja różnego rodzaju kolekcjami i gabinetami osobowości znalazła szczególne upodobanie w zbieraniu rzeczy praktycznie bezwartościowych. Interesują mnie object trouvé najniższej rangi, te najbiedniejsze, niekompletne, bezużyteczne ale z wyraźnymi śladami zużycia.

Wystawa stanowi moje alibi dla uzależniającego życia wśród przedmiotów i jest swoistym asamblażem wszystkiego co ma dla mnie znaczenie. Postanowiłam wyodrębnić rzeczy z ich naturalnego otoczenia prywatnej przestrzeni własnego domu, uwolnić od przypisanej im funkcji, poddać surrealistycznemu procesowi rekontekstualizacji. Zaczynam od magazynowania zbiorów i zabarykadowania się w Kolonii Artystów by przez cały czas trwania wystawy — na oczach widzów — poddawać ją procesowi nieustannej zmiany i rekonfiguracji. Tak, aby ostateczny kształt — jeden z wielu możliwych — osiągnęła dopiero w dniu swojego zakończenia. Relacyjny charakter obiektów, zacieranie granic dzieła oraz wzajemne przenikanie się prac bez konieczności ustalenia ich status quo pokazują, że poszczególne przedmioty/obiekty są tak samo istotne jak miejsce, które zajmują i przestrzeń, która je dzieli.